بدون عنوان

امروز برای اولین بار "یل تا" شن بازی کرد. صبح با مامان بزرگش و بهاره رفتن تو حیاط. "یل تا کامیون و بیلچه اش رو هم برده بود. کامیون رو پر شن می کرد و کلی ذوق می کرد. یه عالمه شن هم رو هیکلش ریخته بود از فرق سر تا نوک پا. خلاصه حسابی به یه چرکول تبدیل شده بود. چند روز پیش هم برای اولین بار راه رفت. اونم فقط 4 قدم. البته کلی هم ذوق کرده بود سر همین مساله.اما در کل نسبتا تنبله، با اون که تقریبا تو تمام مهارتها زود عمل کرد اما در مورد راه رفتن تنبلیش بهش اجازه نمی ده. روز دوشنبه هم اشک بابا جونش رو در آورده البته نه با شیطونی ها. صبح که من میرم مدرسه بابا بزرگش می آد پهلوش دراز می کشه. "یل تا" هم مشغول عبور از موانع بوده که سر راهش یه سر هم میره بالای تخت. از قضا اونجا تیشرت منو می بینه. طفلکی پسرم کلی دلش واسه مامان تنگ می شه و لباس منو بغل می کنه شروع می کنه به گریه کردن. بابا بزرگشم که این صحنه رو می بینه میشینه باهاش به همدردی و دوتائی حسابی گریه می کنن. از قضا همون روز هم روز معلم بود و من ساعت 4 اومدم خونه. طفلکی پسرکم کلی غصه خورده بود. راستی دو روز دیگه هم پسرم یک سالش میشه. پس از همینجا می گم : "یل تا" تولدت مبارک.